Το έργο ήταν σύλληψη/ ιδέα του εικαστικού και σκηνοθέτη κινηματογράφου Ανδρέα Παύλου
To έργο
΄Ενας δημοφιλής σκηνοθέτης κινηματογράφου καλεί σε ακρόαση ηθοποιούς, για την επερχόμενη ταινία του. Τέσσερις υποψήφιοι, πηγαίνουν εκεί, για να διεκδικήσουν τον ρόλο και ν΄ ανοίξει η μεγάλη πόρτα για την καριέρα τους. Τίποτα όμως δεν είναι αυτό που φαίνεται. Οι στόχοι και τα σκοτάδια όλων των χαρακτήρων ξετυλίγονται μέσα από την διαδικάσία και η ακρόαση θα εξελιχθεί σ’ ένα ψυχολογικό παιχνίδι ματαιοδοξίας και εξουσίας.
ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΑΥΤΟ ΣΗΜΕΡΑ
Η διττή φύση του έργου( θέατρο και κάμερα) και η σύγχρονη σκηνοθετική του προσέγγιση, είναι κάτι που το καθιστά ιδιαίτερο. Η κινηματογράφηση σε αυτήν την παράσταση, δεν συμβαίνει για να εντυπωσιάσει τον θεατή, αλλά προκύπτει φυσικά μέσα από την συνθήκη, που είναι μια ακρόαση για ταινία, όπου η κάμερα καταγράφει τους υποψηφίους καθ’ όλη την διάρκεια. Αυτό παρασέρνει τον θεατή στην υπόθεση χωρίς να το καταλάβει. Το έργο επίσης, δίνει μια ρεαλιστική κωμικότητα μέσα από τις διαφορετικές προσωπικότητες των υποψηφίων και τις σχέσεις που αναπτύσονται μεταξύ τους.
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ
Το έργο υπογραμμίζει το πρόσωπο της εξουσίας και το κύτταρο από το οποίο αυτή προέρχεται. Μήπως η εξουσία είναι σκληρή γιατί προέρχεται από σκληρότητα; μήπως είναι ο τρόπος κάθε ανθρώπου να θεραπεύσει ομοιοπαθητικά, αυτό από το οποίο πάσχει; Απ’ την πλευρά των υποψηφίων, τίθονται σοβαρά ζητήματα του σύγχρονου καλλιτεχνικού και όχι μόνο ΄΄τοπίου΄΄. Το κλειστό και αποστειρωμένο σύστημα των ακροάσεων, της αναξιοκρατίας και των συμφερόντων που αυτή εξυπηρετεί, της άκαρπης προσπάθειας κάθε ανθρώπου να υπάρξει μέσα σ’ αυτό το κλειστό σύστημα και ν’ αποδείξει την αξία του, την διπλή επαγγελματική ζωή που αναγκάζεται να έχει, αλλά και την εικόνα που έχουν τα γύρω περιβάλλοντα για εκείνον. Η κρυφή παρακολούθηση των υποψηφίων για τις ”ανάγκες ” μιας ακρόσασης και η συνέχιση της συμμετοχής τους όταν αυτό αποκαλύπτεται, θέτει το πιο σοβαρό ζήτημα στο έργο: Την ανάγκη κάθε ανθρώπου να υπάρχει σε μια συνεχή κατάσταση ματαιοδοξίας και αποδοχής. Γεγονός που συναντάται σε κάθε χώρο πέρα από τον καλλιτεχνικό και υπάρχει διαχρονικά.
Σύλληψη ιδέας: Ανδρέας Παύλου
Συγγραφή/ Σκηνοθεσία: Στέλλα Ρουσάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Τζένη Κουτσούκου
Kινηματογράφηση: Κωνσταντίνος Λάγκος
Mουσική επιμέλεια- Τεχνική υποστήρικξη: Mάρκος Ευαγγέλου
Φωτισμοί: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Φωτογραφία- Video trailer: Γιώργος Γιαννίμπας
Επικοινωνία: Νατάσα Παπά
Διανομή: Κωνσταντίνος Λάγκος, Στέλλα Κοσμοπούλου, Φανή Γεωργακοπούλου, Μαρία Χαριτoπούλου,Ευγενία Μωράκη, Στέλλα Ρουσάκη
Χορηγοί παράστασης : ”Ναtura candles” , ”Hράκλειο Lottery OPAP A.E” , ”ΜILLE ARTI constructions”, Cafe-bar ”A LIAR MAN”, ”Lygdaspharm”
Στέλλα Ρουσάκη : Συγγραφέας / Σκηνοθέτης του έργου
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε Βιοϊατρικές Επιστήμες με μεταπτυχιακές σπουδές στην Παθολογοανατομία της Ιατρικής σχολή Αθηνών. Αποφοίτησε από την Ανωτέρα δραματική σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου στην Αθήνα (υποτροφία) και έκτοτε παρακολούθησε σεμινάρια υποκριτικής από διακεκριμένους σκηνοθέτες όπως, Ελένη Σκότη, Ανδρέα Μανωλικάκη, Βασίλη Μαυρογεωργίου κ.α. Υπήρξε βοηθός του σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη. Έχει συμμετάσχει ως ηθοποιός σε 7 θεατρικές παραστάσεις και στην σειρά του open «Σ’ αγαπάω μεν αλλά»(2021). Έχει γράψει μια σειρά από θεατρικά έργα, «Λευκή Πραγματικότητα» (θέατρο Από Μηχανής), «Όταν σταματήσουν οι δείκτες του ρολογιού» (θέατρο Επί Κολωνό), «Casting call» (Red Jasper Theatre), ”Terms n’ Conditions ( Red Jasper theatre), «Το θέαμα του χρόνου». Το έργο «Λευκή Πραγματικότητα» μεταφράστηκε στ’ Αγγλικά σε νουβέλα και κυκλοφορεί από τις 16 Αυγούστου 2024, με τον τίτλο ”White reality”, από τον εκδοτικό οίκο «Αustin Mackauley Publishers» στην Νέα Υόρκη και σε 140 χώρες παγκοσμίως.
