Μια γιορτή, μια οικογένεια, ένας ξένος κι ένα τραπέζι. Συγκρούσεις, αποκαλύψεις, φιλοσοφίες, πόθοι, αναμνήσεις, ο έρωτας και το κακό που δεν έρχεται ποτέ από έξω. Στιγμές που οδηγούν σε απώλειες.  Η επόμενη ημέρα θα είναι ημέρα απελευθέρωσης;

“Απελευθέρωση: εγκεφαλική κατάσταση κατά την οποία ένα υποκείμενο υπό την επήρεια παράλογων κι αφύσικων ψυχοσωματικών εξαναγκασμών οδηγείται με ηχηρό ή απολύτως σιωπηλό τρόπο στη σταδιακή ή ακαριαία απομάκρυνσή του από ένα άλλο υποκείμενο ή από μία πατρίδα ή από έναν εχθρό.”

Η παράσταση τοποθετεί σ΄ έναν τόπο χωρίς χρόνο τα μέλη μιας κλειστής κοινωνικής ομάδας, που αποτελούν μέρος της ευρύτερης, εγκλωβισμένα στις προσωπικές τους ιστορίες, να παλεύουν με τα στερεότυπα. Λιτά κι απέριττα, σπαραχτικά αβοήθητα… Κι όλα αυτά μέσα από κωμικοτραγικές καταστάσεις κι ένα καψουροτράγουδο που διέπει την ύπαρξή τους.

“Η Απελευθέρωση” παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και είναι το έβδομο θεατρικό έργο του Δημήτρη Τσεκούρα που ανεβαίνει στη θεατρική σκηνή της Αθήνας (“Το νερό γνωρίζει”, “Η Μπέμπα”, “Η λίμνη”, “Η φθορά”, “Κάθε σαράντα χρόνια”. “Η εξομολόγηση ενός βαμπίρ”).

Με αφορμή την επέτειο της Απελευθέρωσης των Ιωαννίνων, ο συγγραφέας περιγράφει τη μέρα μιας οικογένειας, σε μια ατμόσφαιρα όπου κυρίως διαπραγματεύεται τον έρωτα και τον φασισμό κάθε είδους. Πρόκειται για ένα τοπίο ασφυκτικό για ένα ελεύθερο πνεύμα. Η μητέρα, ο θείος, ο γιος, η κοπέλα του γιου, ο ξένος. Όλοι κάθονται γύρω από ένα τραπέζι για να γιορτάσουν. Η συνάντησή του καταλήγει σ’ ένα απρόσμενο για όλους γεγονός που μετατρέπει το γιορτινό τραπέζι σε τραπέζι μνημοσύνου. Ένα χρόνο μετά οι ήρωες αφηγούνται τι έγινε εκείνη την ημέρα.

Ερμηνεία:

Βασίλης Βηλαράς
Κατερίνα Δημάτη
Άρης Ντελία
Ντέπυ Πάγκα
Γιάννης Παπαϊωάννου

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Ζωή Ξανθοπούλου
Μουσική: Σπύρος Γραμμένος
Βοηθός σκηνοθέτη: Έφη (Ρόμπιν) Χαστά
Φωτογραφίες: Δήμητρα Τριανταφύλλου